گوسفند دورست یکی از نژادهای معروف و پرطرفدار گوسفند است که به خاطر ویژگیهای منحصر به فرد خود در بسیاری از نقاط جهان پرورش داده میشود. این نژاد اصالتاً از منطقه دورست در انگلستان میآید و به خاطر توانایی تولید گوشت و پشم با کیفیت، مورد توجه پرورشدهندگان قرار گرفته است.
تاریخچه دقیق گوسفندان
تاريخچه نشان میدهد که قرنها پيش، اسپانيا قصد داشت انگلستان را تصاحب كند و احتمالاً در اين زمان، گوسفندان مرينو به جنوب غربی انگلستان آورده شدند و با گوسفندان شاخدار ولزى تلفيق شدند كه منجر به توليد گوسفندی با ویژگیهای مطلوب شد كه نيازهای آن زمان را برآورده میکرد. بدين ترتيب، نژادی از گوسفندان شكل گرفت كه در دورست، سمرست، دوون و بخش اعظم ولز پخش شدند و به نام دورستهای شاخدار شناخته میشدند. در ايالات متحده آنها با نام دورست شناخته میشوند.
در آمريكا، گوسفندان دورست برای نخستین بار در سال ۱۸۶۰ وارد اورگن شدند. اين کار توسط شركت حمل و نقل “هودسون بی” انجام شده بود و اولين گوسفندهای دورست برای آقاي ريچارد اسكات آورده شده بودند. اولين گوسفندهای دورست در ساحل شرقی از انگلستان در سال ۱۸۸۵ آورده شده و در نمايشگاه چربیهای آمريكا در شيكاگو به نمايش گذاشته شدند. واردكنندگان اولیه دیگر اين نژاد بين سالهای ۱۸۸۷ و ۱۸۹۱ شامل: ويليام ديلى از لاکپورت، نيويورك؛ ای.اف. بودیچ از فرامينگهام، ماساچوست؛ تی.اس. كوپر از كوپرزبورگ، پنسیلوانيا؛ جی.ال. هندرسون و پسرش از واشنگتن، پنسیلوانيا و مزرعههای ترانكويليتی در آلاموچی، نيوجرسی.
انواع گوسفند دورست
گوسفندان دورست بدون شاخ در كالج دولتی كارولينای شمالی، رالی، و در نتیجه يك جهش ژنتيكی در گله شاخدار خالص گوسفندان دورست اين كالج پديد آمدند. اين گونه جدید پس از تحقيقات دقيق و آزمایشها برای اطمينان از اينكه دورستهای بدون شاخ دارای همان ویژگیهای دورستهای شاخدار بودند و توانایی تولید مثل داشتند، در سال ۱۹۵۶ به ثبت ايالات متحده پذیرفته شدند.
هر دو نوع گوسفند دورست شاخدار و بدون شاخ سفید بوده و اندازه متوسطی دارند. آنها دارای طول بدن مناسب و عضلات قوی هستند که موجب یک لاشه مطلوب می شود. پشم آنها بسیار سفید، قوی و بدون فیبر تیره است. میانگین وزن پشم در مادهها بین ۵ تا ۹ پوند (۲.۲۵-۴ کیلوگرم) بوده و بازدهی آن بین ۵۰٪ و ۷۰٪ است. طول فیبرها بین ۲.۵ تا ۴ اینچ (۶-۱۰ سانتیمتر) با شمارهبندی ۴۶ تا ۵۸ است. قطر فیبرها بین ۳۳ تا ۲۷ میکرون است.
ما در مزرعه احمدی به صورت تخصصی نژآد آمیخته شال رومانوف نگه داری می کنیم که خداروشکر ضریب تبدیل مناسب و خروجی مناسبی داره که البته این نژاد ممکنه در اب و هوای خیلی گرم بازدهی مناسبی نداشته باشه و در صورتی که بخواهید توی این اب و هوا پرورش بدین باید بستر مناسبی برای دامداری بسته ایجاد کنید که گله دچار اسیب نشه.
ویژگی های دورست
وزن گوسفندان ماده در بلوغ بین 68 تا 90 کیلوگرم است، اگرچه برخی در شرایط نمایش ممکن است بیشتر وزن داشته باشند. وزن گوسفندان نر در بلوغ بین 100تا 120 کیلوگرم است. گوسفندان دورست جزو چند نژادی هستند که توانایی تولیدمثل “خارج از فصل” را دارند. گوسفندان ماده مادران خوبی بوده و شیردهی بالایی دارند و زایمانهای چندگانه غیرمعمول نیستند. گوسفندان دورست هم در گلههای ماده و هم در نقش پدر تجاری به خوبی کار میکنند.
تعداد گوسفندان دورست بدون شاخ در کشور ما اکنون بسیار بیشتر از گوسفندان شاخدار است؛ اما این تنها در ایالات متحده صحیح نیست، بلکه در دیگر کشورهایی که دورستها محبوب هستند نیز صادق است. این اتفاق به دلیل ترجیحات شخصی تولیدکنندگان گوسفند رخ داده است.
بیشتر بخوانید : انواع نژاد گوسفند خارجی
بیشتر بخوانید : گوسفند رومانوف
گوسفندان دورست به محبوبیت رسیدهاند تا نژاد شماره یک با صورت سفید در ایالات متحده شوند و تعداد آنها آنها را به دومین نژاد بزرگ با بیشترین تعداد در ایالات متحده تبدیل میکنند، که تنها پس از نژاد سافولک قرار میگیرند.
دفتر ثبت رسمی گوسفندان دورست در ایالات متحده (شامل هر دو نوع شاخدار و بدون شاخ) باشگاه دورست قارهای نامیده میشود. این سازمان توسط هیئت منتخب ۶ نفره از پرورشدهندگان گوسفند دورست از مناطق مختلف کشور هدایت میشود، بنابراین نمایندگانی از تمام مناطق در هیئت مدیره حضور دارند. یک نمایشگاه ملی، فروش و جلسه سالانه هر سال برگزار میشود و علاوه بر آن، نمایشگاه بینالمللی گوسفند دورست و نمایشگاه ملی نوجوانان دورست به صورت سالانه در نمایشگاه دامهای آمریکای شمالی برگزار میشود. سازمان ما شامل فعالیتهای زیادی با جوانان است، چرا که اعتقاد داریم آنها آینده صنعت گوسفند هستند.
نژاد گوسفند دورست با ترکیبی از ویژگیهای مثبت مانند توانایی تولید مثل در تمام طول سال، کیفیت بالای گوشت، و مقاومت نسبت به بیماریها، گزینهای ایدهآل برای پرورشدهندگان گوسفند در سراسر جهان به شمار میآید. با این وجود، نیاز به تغذیه مناسب و فضای کافی از چالشهایی است که بایستی قبل از انتخاب این نژاد در نظر گرفته شوند. پرورشدهندگان باید با توجه به مزایا و معایب این نژاد، تصمیمگیری مناسبی در مورد تولید و مدیریت آن داشته باشند تا بتوانند بهرهوری مطلوب را کسب کنند.