گوسفند زنده
گوسفند نژاد بلوچ یکی از نژادهای بومی گوسفند در ایران است که در مناطق مختلف کشور به ویژه در نواحی شرقی و جنوب شرقی پرورش داده می‌شود. این نژاد به دلیل تطابق با شرایط آب و هوایی خشک و نیمه‌خشک، توانایی تحمل شرایط محیطی سخت و تولید گوشت و پشم با کیفیت بالا را دارد که در اینجا به بررسی این نژآد ایرانی میپردازیم.
ویژگی‌های ظاهری نژاد بلوچ
- اندازه بدن: گوسفندان نژاد بلوچ دارای جثه‌ای متوسط تا بزرگ هستند.
- رنگ پشم: بیشتر گوسفندان این نژاد دارای پشم سفید هستند و علته این موضوع تحمل بیشتر این نژاد از آفتاب و گرما هستش ، اما ممکن است رنگ‌های دیگری نیز در بین آنها دیده شود.
- شاخ: در برخی از گوسفندان نژاد بلوچ، شاخ‌هایی به شکل‌های مختلف دیده می‌شود، اما بسیاری از آنها بدون شاخ هستند.
بیشتر بخوانید : انواع نژاد گوسفند خارجی
بیشتر بخوانید : گوسفند رومانوف
بیشتر بخوانید : گوسفند زنده
ویژگی‌های تولیدی
- تولید گوشت: گوشت گوسفندان بلوچ به دلیل داشتن بافت نرم و طعم دلپذیر، در بازارهای محلی و حتی بین‌المللی محبوبیت دارد.
- تولید پشم: پشم این نژاد از کیفیت خوبی برخوردار است و برای تولید انواع محصولات پشمی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
- تولید شیر: اگرچه تولید شیر در این نژاد به اندازه تولید گوشت و پشم اهمیت ندارد و علته این موضوع اینه که به طور کل اکثر نژآدهای بومی گوسفند ایرانی شیر کمی دارند.
شرایط پرورش
پرورش گوسفند بلوچ به دلیل تحمل بالای خود نسبت به شرایط محیطی سخت، عمدتاً در مناطق بیابانی و گرم و خشک سیستان و بلوچستان ایران پرورش داده می‌شوند. آنها می‌توانند با کمترین میزان آب و علوفه به زندگی ادامه دهند و به همین دلیل برای دامداران مناطق خشک گزینه مناسبی هستند.البته این نژاد مثل اکثر نژادهای بومی ایرانی بازدهی مناسبی نداره و برای کسانی که به صورت تخصصی میخواهند وارد حوزه پرورش گوسفند و دامداری بشن توصیه نمیشه.
ما در مزرعه احمدی به صورت تخصصی نژآد آمیخته شال رومانوف نگه داری می کنیم که خداروشکر ضریب تبدیل مناسب و خروجی مناسبی داره که البته این نژاد ممکنه در اب و هوای خیلی گرم بازدهی مناسبی نداشته باشه و در صورتی که بخواهید توی این اب و هوا پرورش بدین باید بستر مناسبی برای دامداری بسته ایجاد کنید که گله دچار اسیب نشه.
اهمیت اقتصادی و فرهنگی
گوسفند نژاد بلوچ به عنوان یکی از منابع مهم درآمدی برای بسیاری از خانوارهای روستایی در مناطق شرقی و جنوب شرقی ایران شناخته می‌شود. این نژاد گوسفند ایرانی نه تنها از نظر اقتصادی اهمیت دارد، بلکه در فرهنگ و آیین‌های محلی نیز نقش مهمی ایفا می‌کند.
